Na een waanzinnige ervaring in Ho Chi Minh City, namelijk het behandelen van weeskinderen uit de door Dental Clinics gesponsorde weeshuizen, begon het in de aanloop naar de zomer van 2013 weer te kriebelen. Hoe mooi zou het zijn om weer naar Vietnam af te reizen en daar ons Master-onderzoek voor te bereiden. En om tegelijker tijd ervaring op te doen in de praktijk zelf aan het Saigon College of Dentistry.
Sponsoring door Dental Clinics
Om dit op poten te zetten hebben we contact gezocht met Dental Clinics. Zij waren meer dan enthousiast over onze plannen en wilden ons graag helpen om deze te verwezenlijken. Makkelijker gezegd dan gedaan, zo bleek. We moesten vele aanbevelingsbrieven, ondertekend door de decaan van ACTA, naar alle mogelijke instanties sturen. Na alle goedkeuringen binnen te hebben konden we in juli 2013 met goede moed vertrekken vanaf Schiphol. In VietNam wachtte Mr. Tham ons op. Hij hielp ons richting onze verblijfplaats voor de komende vier weken. Dit bleek hartje Ho Chi Minh in het backpackers-district te zijn. Een fantastischelocatie, maar er meteen van genieten zat er niet in. We moesten direct door naar de universiteit. Daar aangekomen sprongen we uit de bus (die rijdt namelijk gewoon door als je eruit moet), en stonden we voor een oud gebouw. Na kennismaking met de decaan (waarbij veel buigen en knikken de norm is) konden we direct een kijkje nemen op de kliniek. De apparatuur en instrumenten leken wel uit de jaren ‘70 te komen.
Ons nieuwe ritme
De dagen erna kwamen we snel in een ritme terecht. Vroeg opstaan, ontbijten op straat met bánh mì Pháp (broodje met ei), bus 11 in, witte pak aan en vooral niet te vergeten, het witte hoofdkapje op. En dan patiënten behandelen. De eerste dagen bestond dit vooral uit tandsteen verwijderen bij patiënten die veel ergere problemen hadden, maar daar konden we onze docenten niet echt van overtuigen. Tijdens de lunchpauze op zoek naar een lekker hapje om de middag mee door te komen. Als we dan tegen vijf uur weer, vermoeid van de dag, naar ‘huis’ konden, stond er een ijskoude cà phê sữa đá (ijskoffie met melk) op ons te wachten in het drukke uitgaansstraatje naast ons guesthouse.
Weeshuizen
De tweede week stond in het teken van de weeshuizen die aangesloten waren bij de universiteit. Deze kinderen hadden nodig tandheelkundige hulp nodig, en wij zaten tegen die tijd te springen om patiënt(jes). Echt een ontzettend leuke ervaring om met de bus langs alle weeshuizen te gaan voor een korte controle en daar ook mee te lunchen. De rest van de week kwam ieder kind langs op de universiteit voor de benodigde behandelingen. Gemiddeld hebben deze kinderen twee extracties en vier vullingen nodig (regelmatig ook al in het volwassen gebit). Daar schrokken we toch wel van. Nog meer reden dus om dat onderzoek (naar het verkrijgen van een betere mondhygiëne bij kinderen in de weeshuizen) op te zetten. De week erna hadden we het voorrecht om te mogen mee kijken op de grote operatiekamers van het hypermoderne tandheelkundeziekenhuis vlakbij de universiteit. Dit was ongelofelijk interessant. We hebben hier de meest heftige operaties mogen meemaken die in bij ons in de westerse wereld nauwelijks worden uitgevoerd. Hier hebben wij ontzettend veel van geleerd; we hebben echt onze ogen uitgekeken.
Vakantie
Na nog een behandelweek op de universiteit waren we toe aan een welverdiende vakantie. We vertrokken naar het midden van het land en zijn toen achterop de motor naar hoofdstad Hanoi in het noorden gereden. Langs de meest prachtige natuur, van extreme oerwouden met alle tinten groen tot de donkere immense grotten van Phong Nha. Wat hebben we ervan genoten. Graag willen we Dental Clinics ongelofelijk bedanken voor het mede mogelijk maken van deze onvergetelijke reis.
Tom de Beer en Mike Krapels